PART I
Johan De Fré werd geboren te Lokeren in wat vroeger het moederhuis heette, nu het AZ Ziekenhuis, in een streng katholiek gezin met ouders zelf afkomstig uit Lokeren en Eksaarde. Johan De Fré, wordt op zijn zestiende op internaat geplaatst in het Klein-Seminarie te Sint Niklaas. Een devote roeping zoals zijn ouders misschien wel gewenst hadden was voor Johan niet aan de orde, hij wilde liever naar de academie van schone kunsten. Over de periode die volgde schrijft Johan:
“En dan begon de levenslange strijd, het dubbel-leven, zwemmen in woelige waters. Enerzijds hoe dan ook de kost verdienen en anderzijds, dromen en vechten om schilder te worden. Om dat doel te bereiken is er heel veel gemaakt en ook heel veel kapot gemaakt. Om dat doel te bereiken is er meer dan één hart gebroken of minstens ernstig beschadigd. ’t Is maar eerlijk dat mijn eigen hart er ook bij was. Dat devoot leven, neen, dat is niet echt gelukt. Sorry moeder.”
Koppig heeft Johan De Fré zelfstandig zijn eigen weg gezocht, als kunstschilder. Over zijn zoektocht naar de eigen stijl zegt Johan:
"Na de nodige experimentele jaren ben ik tot het punt gekomen dat ik als kunstschilder, een uitstekende techniek met verf en penseel wilde demonstreren. (…) De richting waarin ik mij uiteindelijk vervolmaakte was het ‘stilleven’, mét een hedendaagse benadering maar zonder de kennis van de Oude Meesters te verloochenen.”
En dan kwam het project ‘The Immortal’, een reeks van naaktschilderijen, samen met zijn beste vriendin, soulmate en een heel goede schilder. In navolging van de Oude Meesters, hebben zij samen een aantal grote naaktschilderijen gemaakt. Met de herkenbare techniek en aanpak van de stillevens door Johan, aangevuld met de enscenering in grotere vlakken door zijn vriendin. Een duobaan met een enorme uitdaging, veel werk, veel discussies, soms ruzie, maar een fantastisch eindresultaat.
De beide collecties ‘Stillevens’ en ‘The Immortal’ zijn te bezichtigen in Huis Thuysbaert. Tijdens de tentoonstelling kan geboden worden op het werk 'High in the sky’. Hieronder de boodschap van Johan bij dit initiatief:
Het werk werd eerder opgenomen in de catalogus ‘Mixed Fruit -2016’ cat. no 12 voor 5,800 £. Samen met de bijbehorende installatie, wordt het geveild vanaf een bod van 2000 euro. Alles wat meer wordt geboden wordt geschonken aan UNICEF. Alle geïnteresseerden kunnen hun bod noteren op de daarvoor voorziene formuliertjes op de tafel en deponeren in de glazen container. De bieder met het hoogste bod boven 2000 euro wordt door de aangestelde deurwaarder verwittigd bij het einde van de tentoonstelling.
Nu kunst in veel gevallen gedegenereerd is tot een miljoenenhandel die geen enkel verband meer meent te moeten houden met wat het zogezegde kunstobject ‘an sich’ in feite waard is, nu kunst hoe langer hoe meer gebukt gaat onder gemanipuleerde appreciatie lijkt het niet slecht toch eens even stil te staan bij een andere realiteit van deze wereld. Vandaar de keuze voor UNICEF, omdat kinderen binnen de wereld-poppenkast nooit hun eigen lot kunnen bepalen maar toch dikwijls slachtoffer zijn.”
| Johans visie over “Een goed schilderij" | |
|---|---|
 | Tijdens een groot deel van mijn leven ben ik op zoektocht gegaan naar de absolute definitie van ‘een goed schilderij’. Ik vond die nergens, maar in de loop der jaren heb ik wel gewerkt aan een persoonlijke omschrijving. Een goed schilderij steunt op creativiteit en een zeker vakmanschap in de uitvoering. Een ‘boodschap’ kan maar moet niet en ‘mooi’ is niet verboden. Ik bedoel maar dat de ‘intrinsieke waarde’ van een schilderij enkel wordt bepaald door wat het werk is ‘an sich’. Onafhankelijk van de handtekening, onafhankelijk van de locatie of muur waar het hangt, onafhankelijk van wat dan ook door wie dan ook er over geschreven of gezegd wordt. Een schilderij dient om te bekijken. "Een goed schilderij, zonder handtekening, naast de vuilbak op straat, wordt meegenomen vooraleer de vuilkar langskomt." |
Fruitstillevens
Three Apples on The Shelf | Made in Blu-Italia | Ananas uit Thailand | Why me | Rainier Cherries |
|---|---|---|---|---|
 |  |  |  |  |
DNA Naakten
Wanted | In The Blink of an Eye | The Spider |
|---|---|---|
 |  |  |
PART II
Het kan verkeren… In het Covid-19 annus horribilis 2020 werd een tentoonstelling die nooit een opening kreeg een eclatant succes. De kwaliteit van de werken van Johan De Fré en een covidproof persoonlijke aanpak op maat in de stijl van GD&A werden door de uitgenodigde toeschouwers gesmaakt. De werken krijgen een trotse nieuwe eigenaar en een andere muur om aan te pronken. Dit schreeuwt om een bisnummer. De verkochte stukken worden vanaf het komend kerstverlof vervangen door de schilderijen uit de ‘Black & White Collectie’ en een selectie uit de ‘Cherries & Berries Exhibition P&H Londen december 2020’. De vernieuwde tentoonstelling met een nieuwe veiling ten voordele van Unicef loopt tot en met de zomer van 2021.
High in The Sky (Unicef) | |
|---|---|
 |  |
“Er is in de werken van Johan De Fré de esthetische beleving van een ongeëvenaard vakmanschap zoals je dat ziet bij de stillevens van de Oude Meesters of bij de dieren van Frans Snyders, maar er is ook meer; de innovatie, de artistieke visie erachter. Aan vele schilderijen onderligt een idee, maar dat hoeft niet. Ook zonder staan de schilderijen als een huis.”
(Andy Detaille, ambassadeur België Singapore en bezoeker van de tentoonstelling).
1. Kunst inspireert ook in “Covid time”
Verre dingen zijn ons in tijden van globalisering te nabij geworden. Een DNA-streng afkomstig van een Chinese markt met levende dieren dwingt onze maatschappij grotendeels tot stilstand. Noodgedwongen moesten wij de voorbije maanden terug betere vrienden worden van de nabije dingen. Maar is dat zo verkeerd? Mensen zijn voor een beperkte toestand geboren. Het is goed om eens pas op de plaats te maken en niet steeds te kiezen voor de vlucht vooruit. De Covid-geestbeving is uiteraard vreselijk, maar zij geeft ons tegelijkertijd een gedeelde horizon van ervaringen en een mogelijkheid tot catharsis. Eén van de conclusies zou wel eens kunnen zijn dat wij lokaler en stiller moeten gaan leven.
Kunst kan ons daarbij inspireren. Kunst maakt vrij en geeft gedachten vleugels. Als laboranten van de moraal kunnen kunstenaars een stille invloed uitoefenen en mensen, hun verlangens en hun karakter langzaam veranderen. “Die stillsten Worte sind es, welche den Sturm bringen, Gedanken die mit Taubenfüssen kommen lenken die Welt” (Friedrich Nietzsche). Dit is “par excellence” het cultuurvernieuwend en vitaliserend belang van de kunst die het pessimisme van angst en resignatie onverkort afwijst. Hierin willen Johan De Fré en GD&A Advocaten een voortrekkersrol op zich nemen.
2. Meester van het stilleven. Verweile doch, du bist so schön (Goethe)
De stillevens van Johan De Fré zijn in deze emblematisch. Johans authentieke schilderijen bezorgen ons een overzichtelijke wereld van nabije dingen waarin het goed is te verwijlen zonder “Shock -Stoss”. Hij toont dat de kunstenaar de wereld puur en mooi maakt middels een prachtig evenwichtige compositie, een sprekende kleurenpracht, een accurate toonwaarde, de superbe stofuitdrukking en de voor hem zo typerende sublieme reflecties en glanzende oppervlakken. De vruchten of voorwerpen op de stillevens maken het de toeschouwer mogelijk om het wezen van de dingen te zien door hun verschijning heen. “Perfection consists not in doing extraordinary things, but in doing ordinary things extraordinarily well “ (Angelique Arnauld).
3. Johan De Fré contains multitudes
Maar Johan De Fré is meer dan een kunstschilder van stillevens. Veel stemmen weergalmen uit zijn werken. Deze tentoonstelling in het imposante huis Thuysbaert in zijn geboortestad Lokeren is zonder meer de meest veelzijdige expositie van zijn hand.
Het “Immortal duo-project”, geschilderd samen met zijn beste vriendin, presenteert ons monumentale naakten in de stijl van de oude meesters met ongelofelijk oog voor detail. Johan is een hoeder van de traditie. Hij schildert in ketens van oude conventies maar hij doet dat met een eigen invulling en spreekwoordelijk dansend. Hij gebruikt de oude meesters als ladder en als een trede maar niet om er op te rusten maar door verder te gaan zonder de ladder ooit weg te gooien. De realistische naakten zijn vaak polysemisch en boeien bijzonder door de zaken die afwezig, gemaskerd en verborgen blijven. “Alles was tief ist liebt die Maske” (Friedrich Nietzsche).
4. Ook artiest
Naast kunstschilder werd Johan de laatste jaren ook artiest. Parodiërend op de internationale kunstscene en met een vette knipoog naar de pompeuze kunsttaal van zelfverklaarde kunstpausen en kunsthandelaars laat Johan zijn inspiratie de vrije loop met installaties (deconstructies) die de daarbij horende schilderijen completeren of ermee contrasteren. De humor die hij in zijn werken legt is scherp en neigt naar galgenhumor. “All the world is a stage and all men and woman merely players” (Shakespeare).
Soms worden de poppen en marionetten (die wij allen een beetje zijn?) trouwens niet enkel figuurlijk maar ook letterlijk opgevoerd. Om nog te zwijgen over de spitante persiflages op Mondriaan, Fontana en Malevich... Bij een aantal donkere werken bekruipt de toeschouwer het gevoel “in doloribus pinxi” of in “tormentibus pinxit”. Maar zelfs hier houdt het vormelijk Apollinische het Dyonisische element weloverwogen en beheerst in toom. Een groot kunstenaar als Johan De Fré slaagt er dan ook in binnen het voorgeschrevene zichzelf te blijven.
5. Een weergaloze expositie die de tijd tijdigt
Kortom, Johan de Fré toont in deze expositie dat hijzelf als kunstenaar -en de schilderkunst als medium- zijn/haar grenzen nog lang liet heeft bereikt. De werken combineren subtiel de gevoelsmatige, aan tijd gebonden, ervaring van de wereld met het streven naar tijdloosheid. Zij bezitten een kracht die overvol is, actueel en tegelijk zwanger van de toekomst om ons weg te voeren uit de wereld van alledag naar de wereld van de hartslag (Peter Sloterdijk). Johan De Fré dwingt ons in tijden van reproductie en massificatie terug aandachtig te kijken met een bewuste, langzame en intense blik die de klokken doet zwijgen. En waar het rad van Ixion stilstaat daar wordt ruimte gemaakt voor tussentijd met zijn inherente toegiftverschijnselen zoals geluk, vriendschap en belangeloos genieten, hetgeen de bezoekers aan den lijve mochten ondervinden.
6. “Was dit de tentoonstelling? Welaan! Nog een keer!”
Een tentoonstelling die nooit geopend werd, kan uiteraard niet sluiten.
In 2021 wordt er dan ook een vervolg gegeven aan “Johan De Fré meets GD&A Advocaten”. De verkochte werken worden vervangen door nieuw materiaal uit de recente ‘Black & White Collectie’ en een selectie uit de ‘Cherries & Berries Exhibition P&H Londen december 2020’. Tevens worden de nieuwe 'deconstructies', gecreëerd in covid-time, tentoongesteld.
Deze pareltjes wachten op u om hen te ontdekken.
Daarnaast wordt een nieuwe veiling georganiseerd ten bate van Unicef.
Wordt vervolgd…
BEAUTY IS TRUTH. TRUTH IS BEAUTY. That is all you know on earth and all you need to know (John Keats).
Deconstructies
Geverfde muur 2020 | De Geldstroom 2021 | De Gulden Snede 2021 | The Return of P.M. 2021 | Rechtvaardige Rechters 2021 |
|---|---|---|---|---|
 |  |  |  |  |
Een glimp bij ons binnen...
 |