Kunstenaar zijn, is zichzelf steeds opnieuw heruitvinden. Beeldhouwer Willy Peeters bewijst dit ten gronde. Zijn 'core-business' mag dan het menselijk lichaam zijn, wat hij ermee doet en hoe breed hij zijn fantasie laat gaan, bewijzen zowel de diverse thema's die hij behandelt als de vormelijke variatierijkdom van zijn bronzen constructies. Merk hoe hij op een bepaald moment in zijn carrière natuurlijke elementen zoals bomen, takken, bladeren zelfs, als drager of bindend element voor zijn beelden gaat gebruiken. Meteen opent dit nieuwe perspectieven voor de kunstenaar, ja zelfs nieuwe werelden die zijn verbeelding stimuleren en hem vervolgens aan het werk zetten.
Willy Peeters is een gedreven en begenadigd kunstenaar. Hij is een volbloed beeldhouwer die zich gedurende de voorbije drie decennia een consistent oeuvre bij elkaar heeft gemodelleerd van een uitzonderlijke kwaliteit. Hij kneedt wel in was maar hij denkt in brons. In de loop der jaren heeft hij een thematiek ontwikkeld die volledig in overeenstemming is met de artistieke ingesteldheid waar hij zich van in het begin al had op toegespitst: hij zou en hij wou de menselijke figuur centraal stellen in zijn werk en dit heeft hij consequent volgehouden. Het modern maniërisme van zijn lang uitgerekte figuren - soms zelfs in 'contrapposto'- houdingen - verleent zwier en elegantie aan zijn beeldconstructies. Over de jaren heen is hij zichzelf en ook zijn materiaal - het brons - trouw gebleven.
Hier, in Huis Thuysbaert stelt hij nu een aantal werken tentoon rond drie thema's: 'takstructuren', 'bootvormen', 'nomaden', allen eenduidig in uitvoering (brons) maar verschillend in grootte. Toch is er bij alle werken sprake van een monumentaliteit die niet met de afmeting 'an sich' te maken heeft maar veeleer tot de intrinsieke kwaliteit behoort van elk werk.
In het verlengde van de takken waaieren kronkelende figuren de hoogte in, soms in een spiraal, zoals de hemelingen in Dante's Paradiso in opwaartse beweging naar het hogere worden opgetild. Bomen worden boten, vlotten; fragiele bladeren ontluiken zich als dragers van menselijke lichamen waarbij trouwens elke proportie tussen blad en mens moeiteloos wordt opgeheven. En dit alles in brons! Een reuzenblad waaronder twee minuscule figuurtjes schuil gaan, voor de kijker lijkt het de evidentie zelve terwijl de kunstenaar een loopje neemt met de natuurlijke verhoudingen en ons daarbij in het ootje neemt. En tóch klopt alles!
Wat de inhoud betreft is de kunstenaar zeker van wat hij uit wil beelden. Toch laat hij voldoende ruimte aan de toeschouwer voor een eigen invulling van de sculptuur. Zo krijgt de Bijbelse geschiedenis van Adam en Eva bij Peeters een heel aparte uitvoering door zijn eigenzinnige interpretatie van het verhaal. Hij trekt het - met een omweg via de latere, klassieke mythen - zelfs door naar onze tijd met zijn ingewikkelde structuren waar we ons in de huidige maatschappij soms gevangen voelen. Zowel de beetgenomen Adam met zijn 'vast gedacht' als Eva in haar verdachte (misschien geveinsde?) onschuld zitten verstrengeld in het kluwen van hun eigen psychè en gevoelens. Ingekapseld en verstrikt in hun eigen leven. De takken weven zich als een cocon rond hun sierlijke lichamen.
Het is duidelijk, de takkenstructuur, soms ook in de vorm van een primitief vlot, is drager van gevoelens. Zien we Charon, de veerman van de Griekse onderwereld, die de nieuwe zielen overzet op de Styx of zijn het bootvluchtelingen die hier in beeld worden gebracht? Mythe en werkelijkheid staan in het complexe oeuvre van Willy Peeters dicht bij elkaar, lopen elkaar soms voor de voeten, maar zijn nooit eenduidig. Dit aspect maakt zijn werk juist zo oeverloos boeiend.
Hij heeft een enorme, weldoordachte greep op zijn inventies; nergens ontwaar je enige aarzeling; nooit verliest hij zijn onderwerp uit het oog. Binnen zijn ontworpen takkenstructuren bijvoorbeeld weet hij de thematiek van het beeld klaar te modelleren. Verlies, ontmoeting, verwijdering, vlucht (op- en nederwaarts), het zoekend aftasten van lichamen of de innige omstrengeling, het zijn thema's die Peeters opdelft uit de antieke en christelijke mythologieën maar evenzeer uit de realiteit waarmee we dagelijks worden geconfronteerd. Lang voor de hoog-actuele transmigrantenkwestie de media ging beheersen, was Willy Peeters zich reeds bewust van het menselijk drama dat daarmee gepaard gaat. Vanuit zijn sociale bewogenheid pakt hij dit hoogst gevoelig thema aan in zijn bijzondere reeks 'Vluchtelingen' waar hij meteen ook technisch én artistiek naar nieuwe uitvoeringsmogelijkheden zoekt en zo bijvoorbeeld in die reeks gaat experimenteren met kleurpigmenten die hij aanbrengt op het koperbruine brons. Ook zijn 'Dionysius', één van de bekendste Franse nationale patroonheiligen (Saint Denis), heeft hij van een kleurrijk gewaad voorzien.
De directe herkenbaarheid van het modelé van zijn figuren en de bijzondere omgang met zijn materiaal hebben er ook toe geleid dat hij voor verschillende publieke opdrachten is gevraagd. Met de eigenzinnige benadering van zijn onderwerpen heeft Willy Peeters zich een opmerkelijke plaats verworven in de artistieke wereld.
Willy Peeters in Huis Thuysbaert 2019 | Ontkoppeld (Dionisius) 2012 | Uitweg vinden 2013 | Groot vlot 2013 |
 |  |  |  |
Adam's vast gedacht 2014 | Eva's verdachte onschuld 2015 | Tree of love 2017 | Girls just want to have fun 2019 |
 |  |  |  |